(113kB)
HASŁO WIELKIEJ NOWENNY FATIMSKIEJ NA ROK 2014
Zapraszani do nieba - jednak różaniec, szkaplerz, sznur pokutny.

MEDYTACJE RÓŻAŃCOWE VIII/2014

Maryjo, Królowo Polski, jestem przy Tobie, pamiętam, czuwam.

INTENCJA:
Wynagradzająca za grzechy i bluźnierstwa obrażające Boga
i raniące Niepokalane Serce Maryi



W dniu 22 sierpnia - święto Maryi Królowej - cały Kościół odnawia poświęcenie się Niepokalanemu Sercu Maryi

Akt osobistego poświecenia się Maryi, codziennie ponawiany przez Rodzinę Radia Maryja

"Maryjo Niepokalana, zawsze Dziewico, z wdzięcznością wspominając dzień w którym oddałam/ łem się całkowicie do Twojej dyspozycji, proszę Cię dzisiaj na nowo- posługuj się mną wedle Twojej woli. Uczyń ze mnie posłuszne narzędzie w Twoich dłoniach, o Matko Chrystusa i Matko Kościoła, dla ratowania dusz ludzkich w ojczyźnie naszej i w całym świecie. Matko Najświętsza spraw bym codziennie ponawiając całkowite oddanie się Tobie stawał/a się coraz bardziej Twoją pomocą dla sprawy Chrystusa na ziemi. Amen"

(151kB)                                                                                  *

To Maryja strzeże naszych serc we "Wspólnocie przebłagania przez miłość". Z Maryją chcemy żyć dla Boga, z Nią mówimy Bogu. "Oto jestem, poślij mnie, poślij mnie tam, gdzie nikt nie chce pójść, by ratować dusze. W tej wspólnocie, Maryja jest nam przewodniczką. A Pan odmienia nasze życie, daje moc, daje siłę, daje wolność duszy, daje oczy, które widzą, uszy, które słyszą. Daje serce, które nie da się zwieść zgubnym ideom i realizuje w nas swoją Wolę. Zwycięża w nas i przez nas. A my, mamy tylko czuwać, by nie utracić Jego łaski i prosić, by Pan uchronił nas od pychy. Usłyszałam, jakże wspaniałą, definicję pychy. "Jest to pokusa samowystarczalności , samozadowolenia. Największe ofiary ponoszone, mogą być na koniec niszczone przez próżność i pychę. Pycha, to programowy brak kontaktu, odmowa siebie dla innych z powodu przesadnego szacunku przyznawanego sobie, oraz nie znoszenie odmiennego, niż własny punkt widzenia".

Prośmy Maryję, by Pan codziennie zwyciężał w nas. Ale też, wstępujmy do wspólnot, gdzie wszyscy razem idą do Boga, gdzie ich liderzy nie szukają swojej chwały i gdzie obecna jest Maryja, przy której blokujący rozwój Kościoła nic nie osiągną. Maryja zawsze zwycięża.

Ks. Kardynał Wyszyński mówił:

- "Nie wierzcie tym prorokom, którym się wydaje, ze bez pomocy Matki Chrystusowej można dokonać czegokolwiek w Kościele".

A my, tak bezrefleksyjnie ufamy liderom wspólnot, mimo, że nie rozumiemy co chcą nam przekazać, ci "mówiący językami". Pamiętamy, że w dzień Pięćdziesiątnicy Apostołowie mówili mocą Ducha Świętego i słuchający rozumieli, bo każdy z nich słyszał dzieła Boga w swoim własnym języku. To mocą jakiego ducha mówią ci, których nie rozumiemy? Czy mamy nagrywać? Czy mamy szukać tłumaczy? Żyjmy "przebłaganiem przez miłość", a nikt nas nie zwiedzie.

                                                                                  *

Tak wiele mówi się o cierpieniu, o krzyżu, pokucie i braku jedności. Bóg nie chce cierpienia, ono przyszło na świat przez grzech. Ale, czy chcemy, czy też nie, będzie ono udziałem każdego z nas, czy to fizycznie, czy duchowo, psychicznie. Jezus, nadał moc zbawczą cierpieniu, uczynił swój Krzyż zwycięskim nad grzechem. Dlatego w jedności z Chrystusem jest nasze zwycięstwo, nie naszą mocą. Tą "jednością", obdarza Pan, mocą swej ofiary eucharystycznej, gdy karmimy się Jego Ciałem . My potrafimy, tak po ludzku, tak przywódczo, narzucając swoje poglądy, nawoływać do jedności między sobą, bez określenia w czym mamy być jedno, w dobru , czy w złu. Czy spoglądając na Krzyż, widzimy Miłość, która oddała za nas życie? Czy poza Jezusem, jest ktoś z ludzi, kto by to uczynił? Kochajmy Krzyż, nie wstydźmy się Go. A zdarza się, że w czasie Eucharystii, podczas przekazywania sobie znaku pokoju, gwałtownie cofamy nasze ręce, gdy się skrzyżują. A więc miłość, czy zabobon? Prośmy Maryję, by nauczyła nas kochać, miłością ukierunkowaną na wieczność i nie lękajmy się, Kościół Chrystusowy, jest pod opieką Niepokalanej:

A oto akty poświęcenia świata Niepokalanemu Sercu Maryi, dokonane przez papieży

Akt poświęcenia świata Niepokalanemu Sercu Maryi przez papieża Piusa XII, 31 października 1942

W dniu 31 października 1942 r. w orędziu radiowym skierowanym do Portugalii z okazji 25 rocznicy objawień w Fatimie, papież Pius XII poświęcił Kościół oraz cały świat Niepokalanemu Sercu Maryi. Natomiast 8 grudnia tego samego roku ponowił uroczyście ten akt poświęcenia w Bazylice św. Piotra i zwrócił się z prośbą, by tego samego aktu dokonały kościoły lokalne całego świata, zgodnie z życzeniem Matki Bożej w Fatimie z 1917 r. by Papież poświęcił świat i Rosję Jej Niepokalanemu Sercu. Ten akt zapoczątkował koniec wojny.

1. Królowo Różańca świętego, Wspomożycielko wiernych, Ucieczko rodzaju ludzkiego, Pani odnosząca zwycięstwo we wszystkim kampaniach Bożych, oto pokornie upadamy przed Twoim tronem.

2. Przychodzimy z pełną ufnością, że uprosimy miłosierdzie, otrzymamy łaskę oraz potrzebną pomoc i obronę w naszych nieszczęściach. Otrzymamy je nie dla naszych zasług, na które nie liczymy, ale ze względu na niezmierzoną dobroć Twojego matczynego Serca. Tobie Maryjo, Twemu Niepokalanemu Sercu oddajemy i poświęcamy się w tej tragicznej godzinie ludzkiej historii.

3. Łączymy się nie tylko z całym Kościołem świętym, Mistycznym Ciałem Twojego Boskiego Syna, które cierpi i krwawi we wszystkich częściach i na tyle sposobów udręczone, ale również z całym światem, który rozdarty niesnaskami, nękany nienawiścią, stał się ofiarą swoich własnych grzechów.

4. Daj się wzruszyć widokiem tylu zniszczeń na świecie i w duszach, tylu cierpień i obaw, tylu udręczonych dusz, tylu takich ludzi, którzy pozostają w zagrożeniu wiecznej zagłady.

5. O Matko miłosierdzia, uproś nam u Boga dar chrześcijańskiego pojednania między narodami! Wyjednaj nam przede wszystkim te łaski, które w jednej chwili mogą przemienić serca ludzkie, te łaski, które przygotują i utrwalą tak upragniony pokój! Królowo pokoju, módl się za nami i obdarz świat pokojem opartym na prawdzie, sprawiedliwości i miłości Chrystusowej! Przynieś nam w darze nade wszystko pokój duchowy, aby królestwo Boże mogło się rozszerzać w spokoju i ładzie.

6. Nie odmawiaj swojej opieki niewierzącym i tym wszystkim, którzy pozostają w cieniu śmierci! Spraw, aby wzeszło dla nich słońce prawdy! Spraw, by razem z nami powtarzali przed jedynym Zbawcą świata te słowa: Chwała na wysokości Bogu, a na ziemi pokój ludziom dobrej woli!

7. Ludziom oddzielonym od nas przez błędy czy schizmę, a przede wszystkim tym, którzy okazują szczególne nabożeństwo do Ciebie i w których krajach nie ma domu, gdzie nie czczono by Twej świętej ikony - choć obecnie może ukrytej i przechowywanej w oczekiwaniu na lepsze dni - użycz pokoju i przyprowadź ich z powrotem do jednej owczarni Chrystusa, kierowanej przez prawdziwego Pasterza.

8. Obdarz święty Kościół Boga pełnym pokojem i wolnością; powstrzymaj falę nowego pogaństwa i materializmu; umocnij w sercach wierzących umiłowanie czystości, praktykowanie chrześcijańskiego życia i gorliwość apostolską, by mogła wzrastać liczba sług Bożych i pomnażały się ich zasługi

9. Podobnie jak Sercu Twojego Boskiego Syna został poświęcony Kościół i cała ludzkość, która w Nim złożyła swoją nadzieję, by stał się dla niej niewyczerpalnym źródłem zwycięstwa i zbawienia,

10. tak i my poświęcamy się na zawsze Tobie i Twojemu Niepokalanemu Sercu, Matko nasza i Królowo świata, aby miłość Twoja i opieka zapewniły zwycięstwo królestwa Bożego oraz by wszystkie narody, pojednane między sobą i z Bogiem, Ciebie błogosławiły i wysławiały.

Poświęcenie świata i Kościoła Niepokalanemu Sercu Maryi przez papieża Pawła VI na zakończenie III sesji Soboru Watykańskiego II, 21 listopada 1964

Ogłaszając... w dniu dzisiejszym Konstytucję o Kościele, której cały rozdział mówiący o Najświętszej Maryi Pannie stanowi jakby szczyt i ukoronowanie, możemy słusznie stwierdzić, że niniejsza Sesja kończy się jakby jakimś wspaniałym hymnem ku chwale Bogurodzicy Dziewicy.

Zdarza się po raz pierwszy - a stwierdzamy to z wielkim wzruszeniem - że jakiś Sobór Powszechny ujmuje niejako w jedno, a zarazem tak bardzo obszernie, naukę katolicką na temat miejsca, jakie przysługuje Maryi w tajemnicy Chrystusa i Kościoła...

Oddajemy pod opiekę naszej Matki w niebie całą ludzkość wraz z jej trudnościami i troskami, wraz z jej słusznymi pragnieniami i najgorętszymi nadziejami.

Bogurodzico Dziewico Maryjo, najczcigodniejsza Matko Kościoła, Tobie powierzamy cały Kościół i Sobór Powszechny.

...strzeż i wspomagaj świętych Pasterzy w pełnieniu ich obowiązków, wraz z kapłanami, zakonnikami oraz wiernymi świeckimi...

Pomnij na lud chrześcijański, który ucieka się pod Twoją obronę...

Pamiętaj o tych wszystkich, którzy znajdują się w niedostatku, w potrzebie i niebezpieczeństwie, a zwłaszcza o tych, którzy cierpią prześladowania i są pozbawieni wolności z powodu wyznawania wiary chrześcijańskiej. Wyproś im, Dziewicza Boża Rodzicielko, moc ducha, przybliż upragniony dzień sprawiedliwości społecznej....

Twemu Niepokalanemu Sercu powierzamy, o Bogurodzico Dziewico, całą ludzkość. Doprowadź ją do uznania Jezusa Chrystusa jako jedynego i prawdziwego Zbawcy. Odwróć od niej klęski, jakie za sobą pociąga grzech, i udziel jej pokoju, polegającego na prawdzie, sprawiedliwości, wolności i miłości.

(63kB) Akt zawierzenia Matce Bożej Kościoła i świata trzeciego tysiąclecia Jan Paweł II, Rzym, 8 października 2000

1."Niewiasto, oto syn Twój!" (J 19, 26).

Gdy zbliża się ku końcowi Rok Jubileuszowy, w którym Ty, o Matko, na nowo ofiarowałaś nam Jezusa, błogosławiony owoc Twego przeczystego łona, wcielone Słowo, Odkupiciela świata, szczególne wzruszenie budzą w nas te słowa, bo kierują nasze myśli ku Tobie i czynią Cię naszą Matką: "Niewiasto, oto syn Twój!". Zawierzając Ci apostoła Jana, a wraz z nim synów Kościoła i wszystkich ludzi, Chrystus nie umniejszył, ale raczej potwierdził swą rolę jedynego Zbawiciela świata. Ty jesteś blaskiem, który nie przyćmiewa światłości Chrystusa, bo istniejesz w Nim i przez Niego. Całą swą istotą mówisz fiat: Tyś jest Niepokalana, w Tobie jaśnieje pełnia łaski. I oto Twoje dzieci gromadzą się wokół Ciebie u zarania nowego Millennium. Głosem Następcy Piotra, z którym łączą się liczni pasterze, przybyli tu z wszystkich części świata, Kościół z ufnością błaga Cię dziś o wstawiennictwo, uciekając się pod Twoją macierzyńską opiekę w obliczu wyzwań, jakie kryje przyszłość.

2. W tym roku łaski wielu zaznało i nadal zaznaje przeobfitej radości z daru miłosierdzia, którego Ojciec udzielił nam w Chrystusie. W Kościołach partykularnych rozsianych po świecie, a zwłaszcza tutaj, w centrum chrześcijaństwa, wiele różnych grup wiernych przyjęło ten dar. To miejsce rozbrzmiewało entuzjazmem młodzieży, stąd zanosili swoje modlitwy chorzy. Tędy przeszli kapłani i zakonnicy, artyści i dziennikarze, ludzie pracy i nauki, dzieci i dorośli, i wszyscy rozpoznali w Twoim umiłowanym Synu Słowo Boże, które stało się ciałem w Twoim łonie. Swoim wstawiennictwem wyjednaj nam, o Matko, aby owoce tego Roku nie zostały zmarnowane, a ziarna łaski rozwijały się aż do pełnej miary świętości, do jakiej wszyscy jesteśmy powołani.

3. Pragniemy Ci dzisiaj zawierzyć przyszłość, która nas czeka, prosząc Cię, byś towarzyszyła nam w drodze. Żyjemy w niezwykłej epoce, porywającej i zarazem pełnej sprzeczności. Ludzkość dysponuje dziś niesłychanie skutecznymi środkami, którymi może zamienić świat w kwitnący ogród albo obrócić go w ruinę. Posiadła niezwykłe możliwości oddziaływania na samo źródła życia: może je wykorzystywać ku dobru, w granicach zakreślonych przez prawo moralne, ale może też iść za głosem krótkowzrocznej pychy, która każe nauce odrzucać wszelkie ograniczenia i prowadzi ją nawet do podeptania szacunku należnego każdej istocie ludzkiej. Dzisiaj bardziej niż kiedykolwiek w przeszłości ludzkość stoi na rozdrożu. Także teraz, Najświętsza Panno, zbawienie jest tylko i wyłącznie w Twoim Synu, Jezusie.

4. Dlatego, Matko, pragniemy zabrać Cię do siebie jak apostoł Jan (por. J 19, 27), aby uczyć się od Ciebie, jak naśladować Twego Syna. "Niewiasto, oto dzieci Twoje!". Stajemy tutaj przed Tobą, aby zawierzyć Twojej macierzyńskiej opiece samych siebie, Kościół i cały świat. Proś za nami Twego umiłowanego Syna, aby udzielił nam obficie Ducha Świętego, Ducha prawdy, który jest źródłem życia. Przyjmij Go dla nas i z nami, jak w pierwotnej wspólnocie jerozolimskiej, zgromadzonej wokół Ciebie w dniu Pięćdziesiątnicy (por. Dz 1, 14). Niech Duch otworzy serca na sprawiedliwość i miłość, niech prowadzi ludzi i narody ku wzajemnemu zrozumieniu i wzbudza w nich stanowczą wolę pokoju. Zawierzamy Ci wszystkich ludzi, poczynając od najsłabszych: dzieci, które jeszcze nie przyszły na świat oraz te, które narodziły się pośród ubóstwa i cierpienia, młodych poszukujących sensu, ludzi pozbawionych pracy, nękanych przez głód i choroby. Zawierzamy Ci rozbite rodziny, starców pozbawionych opieki i wszystkich, którzy są samotni i nie mają nadziei.

5. O Matko, która znasz cierpienia i nadzieje Kościoła i świata, wspomagaj swoje dzieci w codziennych próbach, jakich życie nie szczędzi nikomu, i spraw, aby dzięki wspólnym wysiłkom wszystkich ciemności nie przemogły światła. Tobie, Jutrzenko zbawienia, powierzamy naszą drogę w nowym Millennium, aby pod Twoim przewodnictwem wszyscy ludzie odnaleźli Chrystusa, światłość świata i jedynego Zbawiciela, który króluje z Ojcem i Duchem Świętym na wieki wieków. Amen.

Benedykt XVI dokonał w Fatimie zawierzenia Maryi radości i cierpienia Kościoła. Dokonał tego w Kaplicy Objawień 12 maja 2010.

"O Pani nasza i Matko wszystkich ludzi, przybywam tu jak syn, który odwiedza swoją Matkę wraz z wielką rzeszą sióstr i braci. Jako Następca Piotra, któremu została powierzona misja przewodniczenia w posłudze miłości w Kościele Chrystusowym oraz utwierdzania wszystkich w wierze i nadziei, pragnę przedstawić Twemu Niepokalanemu Sercu radości i nadzieje, a także problemy i cierpienia każdego z Twoich synów i córek, którzy są w Cova da Iria (tłum. red: Cud Słońca) lub towarzyszą nam z daleka. Matko najmilsza, Ty znasz imię każdego człowieka, jego twarz i jego historię, i każdego miłujesz macierzyńską miłością, która wypływa z samego serca Boga Miłości. Wszystkich Tobie zawierzam i poświęcam, Maryjo Przenajświętsza, Matko Boga i nasza Matko. Czcigodny sługa Boży Papież Jan Paweł II, który trzy razy odwiedzał Cię tutaj w Fatimie i dziękował "niewidzialnej dłoni", która ocaliła go od śmierci w zamachu na placu św. Piotra 13 maja, prawie trzydzieści lat temu, zechciał ofiarować sanktuarium w Fatimie kulę, która tak ciężko go zraniła. Została ona umieszczona w Twojej koronie Królowej Pokoju. Głęboką pociechę daje nam świadomość, że jesteś ukoronowana nie tylko srebrem i złotem naszych radości i nadziei, ale także kulą naszych niepokojów i cierpień. Dziękuję Ci, umiłowana Matko, za modlitwy i ofiary w intencji Papieża pastuszków z Fatimy, powodowanych uczuciami, którymi ich natchnęłaś podczas objawień. Dziękuję także wszystkim, którzy codziennie modlą się za Następcę św. Piotra i w jego intencjach, żeby Papież był mocny w wierze, odważny w nadziei i gorliwy w miłości. Umiłowana Matko nas wszystkich, składam tu, w Twoim sanktuarium w Fatimie złotą różę, którą przywiozłem z Rzymu jako wyraz wdzięczności Papieża za cuda, jakie Wszechmogący uczynił za Twoją sprawą w sercach tak wielu pielgrzymów przybywających do tego Twojego matczynego domu. Jestem pewny, że pastuszkowie z Fatimy, błogosławieni Franciszek i Hiacynta oraz sługa Boża Łucja od Jezusa, towarzyszą nam w tej godzinie modlitwy i radości. "

Papież Franciszek zawierzył świat Matce Bożej Fatimskiej przed figurą przywiezioną z Fatimy. Dokonał tego pod koniec Mszy św. wieńczącej Dzień Maryjny w ramach obchodów Roku Wiary 13.10.2013 roku w Watykanie.

(12kB)"Przyjmij z macierzyńską łaskawością akt zawierzenia, dokonywany przez nas dzisiaj z ufnością, przed Twoim tak nam drogim wizerunkiem. Jesteśmy pewni, że każdy z nas jest cenny w Twoich oczach i że nie jest Ci obce nic z tego, co mieszka w naszych sercach. Chroń nasze życie w Twoich ramionach: błogosław nam i umacniaj każde pragnienie dobra; ożywiaj i wzmacniaj wiarę; wspieraj i rozjaśniaj nadzieję; rozbudzaj i ożywiaj miłosierdzie: prowadź nas wszystkich na drodze świętości. Naucz nas Twojej miłości i szczególnego upodobania dla maluczkich i ubogich, dla wykluczonych i cierpiących, dla grzeszników i ludzi zagubionych serc: otocz wszystkich Twoją opieką i wszystkich oddaj Twemu umiłowanemu Synowi, a Panu naszemu Jezusowi".

Peregrynacja Obrazu Matki Bożej Jasnogórskiej w Świętym Wizerunku Nawiedzenia w Archidiecezji Warszawskiej - materiały duszpasterskie: więcej...

Armia Niepokalanej