HASŁO WIELKIEJ NOWENNY FATIMSKIEJ NA ROK 2016
MEDYTACJE RÓŻAŃCOWE II/2016
Zaprawdę powiadam wam: Jeśli się nie odmienicie,
nie staniecie jak dzieci,
nie wejdziecie do królestwa niebieskiego. /Mt.18,3/
INTENCJA:
Wynagradzająca za grzechy i bluźnierstwa obrażające Boga i raniące Niepokalane Serce Maryi
"DZIEJE DUSZY" - Św. Tereski od Dzieciątka Jezus
Spodobało się Bogu, okazać niezmierzone Miłosierdzie Swoje, przez maluczkich z Fatimy: Hiacyntę, Łucję i Franciszka.
Dzieci, z miłością, ufnością, wielką ofiarnością w modlitwach i cierpieniu, wynagradzały i pocieszały Pana Jezusa i Maryję, wypraszając łaskę nawrócenia dla grzeszników i łaskę pokoju dla świata.
Czyniły to na prośbę Maryi, która w Fatimie przekazywała wolę Boga, "Który nigdy nie przestaje miłosiernie pochylać się nad ludzkością, nękaną przez zło i zranioną przez grzech, aby ją uzdrowić i zbawić". (Zawierzenie świata Niepokalanemu Sercu Maryi, przez Papieża Franciszka 13.X.2013).
Bóg który jest Źródłem Miłosierdzia i dawcą wszelkich łask, wskazuje światu drogę do tego Źródła Życia. Drogę, zawierzenia naszych serc Maryi i zjednoczenia z Ofiarą Jezusa Eucharystycznego, składaną Ojcu, w jedności Ducha Świętego. " Ja jestem drogą, prawdą i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie" (J14,6).
Temu zjednoczeniu, Bóg nadał formę Nabożeństwa Pierwszych Sobót. Byśmy w czystości duszy, modlitwie różańcowej, medytacji dzieł zbawienia i Komunii Świętej stawali się jedno z Panem, który " w Jego Boskim Sercu ma moc przebłagać i zadośćuczynić". / Modlitwa Wielkiej Nowenny Fatimskiej- według słów aktu zawierzenia Jana Pawła II/
Jakże wspaniały to dar Bożego Miłosierdzia, wskazujący jak żyć łaską uświęcającą, na wzór Maryi, jak zawierzając Jej Niepokalanemu Sercu, stać się Jej dzieckiem i narzędziem w ręku Boga, by dzielić się łaską Miłosierdzia z bliźnim, uświęcając się i ratując dusze poranione grzechem. By zauważyć i pokochać matczyne, przeczyste Serce Maryi, które z woli Ukrzyżowanego Jezusa, przyjęło nas jako swoje dzieci (Niewiasto oto Syn Twój (J19,26) Serce współcierpiące, współofiarujące, poranione naszym grzechem, dla którego Jezus żąda wynagrodzenia i współczucia.
Stańmy się jak dzieci, kochający i ufni, chociaż te cechy, nie koniecznie idą w parze ze zrozumieniem. Zaufajmy Bogu, bowiem Jego wola względem nas, jest zawsze tym najlepszym , co może nas spotkać. Dzieci z Fatimy wspominając wizję piekła, którą ukazała im Maryja, z wielką gorliwością modliły się za Rosję, myśląc, że to imię grzesznej dziewczyny, którą trzeba ratować od wiecznego cierpienia.
Drogą dziecięctwa duchowego, Jezus, prowadził także świętą siostrę Faustynę:
- O Boże mój, rozumiem to dobrze, że żądasz ode mnie tego dziecięctwa duchowego, bo wciąż przez zastępców swoich żądasz tego ode mnie Dz.56
- W praktyce niech się to dziecięctwo tak objawia: dziecko nie zajmuje się przeszłością ani przyszłością, ale korzysta z chwili obecniej. Dz.333
- Święta siostra Faustyna mówiła do pana Jezusa: "Chociaż byś mnie zabił, ja Ci ufać będę (Dz.77). "Jezu, ufam Tobie'
Ufność, miłość i jedność w Ofierze Jezusa Chrystusa, przebłaganie, prośba o Miłosierdzie, to przesłanie dla świata przez posłannictwo świętej Siostry Faustyny:
- Ojcze Przedwieczny, ofiaruję Ci Ciało i Krew, Duszę i Bóstwo najmilszego Syna Twojego, a Pana naszego Jezusa Chrystusa, na przebłaganie za grzechy nasze i całego świata.
- Dla Jego bolesnej męki, miej Miłosierdzie dla nas i całego świata.
Dziecięctwo duchowe w miłości i ufności - to też życie Sługi Bożej Kunegundy Siwiec
Oto słowa Pana Jezusa, do Kundusi:
- Idziesz drożyną dziecięctwa duchowego. Chciałbym i pragnę, aby droga, którą wytyczyłem przez moją wybrankę św. Teresę, stała się drogą całej ludzkości, bo jest to droga najprostsza i najkrótsza do nieba. Dopomóż Mi swoimi modłami, aby ludzkość na tę drożynę weszła. Jak dziecko wierzyć, jak dziecko ufać, jak dziecko kochać! To jest owa drożyna!
- Do dziecięctwa duchowego dojdziesz przez wiarę głęboką i [przez] ufność. Taką duszę trzymam w moich objęciach i jest bezpieczna.
- Wiara jest złączona z ufnością, a miłość jest ogniwem łączącym wiarę z ufnością. Dołącza się to tego cnota męstwa.
Miłość
- Miłość jest strażniczką i kierowniczką wszystkich cnót. Miłość jest spokojem, ale nie bezczynnym wypoczynkiem. Pobudza do cnót, jest jak wahadło w zegarze, które pobudza do męstw, do ofiar.
- Miłość moja wzgardzona, gdyby była potrzeba, cierpiałbym za każdą duszę z osobna to, com wycierpiał. Polecaj potrzeby duszy i nawet ciała wszystkich kapłanów i Ojca Świętego. Módl się za Polskę, za wrogów.
- Mało jest dusz, które by kochały Mnie miłością czułą. Pragnę zbawienia wszystkich dusz, bo za wszystkie tak okrutnie cierpiałem. Często ofiaruj Ojcu Przedwiecznemu Krew moją za grzeszników.
- Przez przełamywanie miłości własnej człowiek się uświeca. Nie usuwam od razu całej miłości własnej, bo w przełamywaniu się człowiek ma okazję do uświecenia. Przełamywanie to jest dla Mnie ofiara bardzo miła.
- Z radością przyjmij przykrości i Mnie je ofiaruj, a przemienią się w miłość. Z miłości dla Mnie przyjmuj je, a zadość uczynisz pragnieniu mojemu.
- Gdy serce jest opróżnione z miłości własnej, napełniam je łaskami.
- W zaparciu się samego siebie jest miłość ofiarna, która można zbawiać dusze.
- Podzieliłaś się miłością z Matką moją, dlatego przez wieczność całą dzielić się będę z tobą szczęśliwością moją i już tu na ziemi się dzielę.
- Miłujesz mnie, gdy jesteś cierpliwa w przeciwnościach, modlisz się, czynisz ofiary.
- Ponawiaj często intencję, że chcesz wszystko czynić z miłości.
- Przychodzę dlatego, bo kocham dusze i pragnę jedynie, by Mi miłością za miłość płacono.
- Znam twoją nędzę, ale nie patrzę na twą umiejętność. ale na wolę, na miłość twą, a moja miłość wyrówna twą nicość. Radością moja jest duszę nieudolną przerobić na arcydzieło.
- Przepraszając Mnie, twoją miłością wynagradzaj za tych, co wzgardzili moją miłością.
- Prawdą jest, co się uznaje ze swej nędzy, a to jest pokora, bo pokora jest prawdą.
- Nie patrzę na wielkość czynów, ale na miłość. Twoje pragnienie kochania Mnie zmusza Mnie do coraz większej miłości ku tobie Wedle tego sądzić cię będę.
- W tabernakulum czekam na miłość, lecz lepiej Mi w sercu człowieku, bo mogą działać przez dusze, w których przebywam.
- Niech twoje życie będzie aktem miłości, aktem uwielbienia, aktem wynagradzania i zbawienia dusz. Wtedy cokolwiek czynić będziesz, zamieniać się będzie w miłość. Pragnę dusz o takim usposobieniu.
- Jeśli ktoś pragnie Mnie kochać, ten już miłuje.
Ufność
- Tego pragnę abyś Mi ufała. Ufność wspiera wiarę, wiara ufność, a pokój głęboki jest fundamentem wiary i ufności. Miłość jest światłem i utwierdzeniem w wierze i ufności.
- Ufność zupełna daje spokój, niezupełna niepokój.
- Twoja ufność jest jakby drzwiami do Serca mojego. Czerp ze źródła miłości Serca mojego, kiedy i ile chcesz.
- Brakami i ułomnościami twymi nie zasmucasz Mnie ale zasmuciłabyś nieufnością.
- Ufaj Mi, dziecko moje. Im więcej ufać będziesz, tym więcej otrzymywać będziesz łask. Ufaj i wierz. Obie te cnoty jednoczą się
*
ROK MIŁOSIERDZIA
"Przybliżmy się z ufnością do tronu łaski, abyśmy otrzymali miłosierdzie i znaleźli łaskę w stosownej chwili" (Hbr 4,16)
- Sakrament pokuty i pojednania, jako warunek korzystania z darów Bożego Miłosierdzia.
- Eucharystia, nasza jedność w Ofierze Jezusa Chrystusa składanej Ojcu, w jedności Ducha Świętego
- Obraz Jezusa Miłosiernego z podpisem "Jezu ufam Tobie", ukazujący promienie symbolizujące Krew i Wodę, które wypłynęły z przebitego boku Chrystusa, jako symbole Sakramentów: pokuty i pojednania oraz Eucharystii.
- Święto Miłosierdzia Bożego- pierwsza niedziela po Wielkanocy ."Chcę, by ten obraz był uroczyście czczony, w pierwszą niedzielę po Wielkanocy ,ta niedziele jest Świętem Bożego Miłosierdzia". Błogosławieństwo i miłosierdzie Pana, dla czystych serc: odpust zupełny, a także zupełne oczyszczenie z win i kar, takie, jakie otrzymujemy w Sakramencie Chrztu.
- Koronka do Miłosierdzia Bożego jednoczenie się z ofiarą złożoną przez Jezusa Chrystusa i ofiarowanie ją Bogu Ojcu, na przebłaganie za grzechy nasze i świata całego, wypraszając łaskę miłosierdzia.
- Koronka, modlitwą w nowennie przygotowującej nas do Święta Miłosierdzia Bożego a rozpoczynającą się w Wielki Piątek i zanurzającą w Miłosiernym Sercu Jezusa wszystkich żyjących i dusze w czyśćcu cierpiące.
- Godzina Miłosierdzia dla świata całego- trzecia godzina po południu. Jest to godzina męki i śmierci Pana Jezusa. Pan Jezus poleca w tej godzinie zjednoczyć się z Nim i błagać o miłosierdzie dla grzeszników."W tej godzinie nie odmówię duszy niczego, która Mnie prosi przez mękę Moją" (Dz.1320).
- Szerzenie czci Miłosierdzia Bożego- "Błogosławieni miłosierni, albowiem oni Miłosierdzia dostąpią"
Uczynki miłosierdzia względem duszy: grzeszących upominać, nieumiejętnych pouczać, wątpiącym dobrze radzić, strapionych pocieszać. krzywdy cierpliwie znosić, urazy chętnie darować, modlić się za żywych i umarłych.
Uczynki miłosierdzia względem ciała: głodnych nakarmić, spragnionych napoić, nagich przyodziać, podróżnych w dom przyjąć, więźniów pocieszać, chorych nawiedzać, umarłych pogrzebać.
*
30 stycznia 2016
Katecheza Papieża Franciszka wygłoszona podczas pierwszej nadzwyczajnej audiencji sobotniej z okazji Jubileuszowego Roku Miłosierdzia.
Drodzy bracia i siostry! Dzień po dniu wchodzimy w głębię Roku Świętego Miłosierdzia. Towarzysząc nam swoją łaską, Pan kieruje naszymi krokami, gdy przechodzimy przez Drzwi Święte i wychodzi nam na spotkanie, aby być zawsze z nami, pomimo naszych braków i naszych sprzeczności. Niestrudzenie odczuwajmy potrzebę Jego przebaczenia, aby gdy jesteśmy słabi, Jego bliskość nas umacniała i pozwalała nam przeżywać naszą wiarę z większą radością. Chciałbym wam dzisiaj wskazać na ścisły związek między miłosierdziem a misją. Jak przypomina święty Jan Paweł II: "Kościół żyje swoim autentycznym życiem, kiedy wyznaje i głosi miłosierdzie i kiedy ludzi przybliża do Zbawicielowych zdrojów miłosierdzia" (encyklika "Dives in misericordia", 13.). Jako chrześcijanie mamy obowiązek być misjonarzami Ewangelii. Gdy otrzymamy dobrą wiadomość lub gdy przeżywamy dobre doświadczenia, to naturalne, że odczuwamy potrzebę dzielenia ich także z innymi. Odczuwamy w naszym wnętrzu, że nie możemy powstrzymać radości, który została nam dana i chcemy ją poszerzyć. Wzbudzona radość jest tak wielka, że pobudza nas, by ją przekazywać dalej. Powinna ona być tym samym, co spotkanie z Panem, radość tego spotkania, Jego miłosierdzia, przekazywanie miłosierdzia Pana. Wręcz konkretnym znakiem, że naprawdę spotkaliśmy Jezusa, jest radość, jaką odczuwamy, gdy komunikujemy Go także innym. To nie jest uprawianiem prozelityzmu. Jest to przekazywaniem daru: daję to, co mi daje radość. Czytając Ewangelię, widzimy, że było to doświadczenie pierwszych uczniów: po swoim pierwszym spotkaniu z Jezusem Andrzej poszedł i natychmiast powiedział o nim swemu bratu Piotrowi (por. J 1,40-42), a to samo uczynił Filip wobec Natanaela (por. J 1,45-46). Spotkanie Jezusa oznacza spotkanie się z Jego miłością. Ta miłość nas przemienia i czyni zdolnymi, by przekazywać innym moc, jaką nas obdarza. W pewien sposób możemy powiedzieć, że od dnia chrztu każdy z nas otrzymuje nowe imię, oprócz tego, które nadają nam mama i tata, a tym imieniem jest "Cristoforo" [Krzysztof], wszyscy jesteśmy Krzysztofami. Co to znaczy: wszyscy jesteśmy tymi, "którzy niosą Chrystusa". To imię naszej postawy, imię ludzi niosących radość Chrystusa w miłosierdziu Chrystusa. Każdy chrześcijanin jest Krzysztofem, to znaczy przynosi Chrystusa! Miłosierdzie, które otrzymujemy od Ojca, nie jest nam dane jako prywatne pocieszenie, ale czyni nas narzędziami, aby także inni mogli otrzymać ten sam dar. Istnieje zadziwiające współdziałanie między miłosierdziem a misją. Życie miłosierdziem czyni nas misjonarzami miłosierdzia, a bycie misjonarzami pozwala nam wzrastać coraz bardziej w miłosierdziu Boga. Dlatego traktujemy poważnie nasze bycie chrześcijanami i zróbmy wszystko, co w naszej mocy, aby żyć jak ludzie wierzący, bo tylko w ten sposób Ewangelia może poruszyć ludzkie serca i otworzyć je na przyjęcie łaski miłości, na przyjęcie tego wielkiego miłosierdzia Boga, który przyjmuje wszystkich. Dziękuję.